گدازه های قلندوش

 به شورشِ چرک ها پیوسته ام

به الهه گانِ هرزه ام در همخوابگیِ موش ها

به آن تعفنِ لبریز

به هر چه از خطابه ی چاه؛ چرک می بافد

از چاهی که انحلالِ هرزه ام را به دهاندوختگی نسبت می دهد

چاهی به عبارتِ چهل سابیدگی که چرک تا چرک از ابتدایِ حدقه ام ما می لیسد

بلیس به نواختنِ کیسه هایِ بیات در سابشِ پوستواره هایِ جوانمرگ

بلیس به زارهایِ لجن خواهت که از عبارتِ این پوست ها بالا نمی آید

که این عبارتِ باران به اشاعه ی چرک می لرزد

چرک بباف به بافه های پوستگاهی لیسیده از تصرفِ چرک

بالا بیا به شمایلِ موش هایی به صرفِ جویدن

بالاتر به سبزیِ تعفنی که می چسبد به ضریحِ گلابه ها

چرکفِشان/چاه بریز از زبانه های موشگاهت/آتش

به انتحارت از سطوح

حتی به تصرفِ واوهایِ متواری ات از میانسالگیِ اعماق

تا مچاله هایِ دوخته به مردمکهایت در لیزترین تجسمِ اشیاء

حتی به لرزشی خزیده به دهان

با واو هایِ گریخته از اواسطِ چرک

واو به واو به دهانم‌ بریز

تا چند چرک بخراشم به واوهایِ لرزیده ات از گونه هایِ پوست

تا چند قلندوش بیاویزم دوخته هایم را به عنایتِ موش

می خواهم به ده سابش از کیسه های بیات بریزمت

و به اندرزگاهِ چاه بشورانمت

به تعلیقِ قلندوشت در پرسه گردیِ چرکهایی که بوی جیغ از حنجره می سابند

به نُه سابش

به سرایشِ قهقهه ای در خاکریزهایِ دوشینه هایِ پیرزنی بی دوشادوش با لبی سرخ

که مویه های چرک از اواسطِ دخترانش می رقصاند

به هشت سابشِ بی ربط در خلالِ سه نقطه هایِ نفوذی به اختلالِ اندامت آنها که پستان از قبیله ی شیر می جوشانند

به هفت؛ دو نقطه ی پیشرو به گلاویزیِ اعضایی چکیده از حافظه ی چرک

به شِش سُرایی ات در میدانگاهی برآمده از چاه ها

و به پنج گانه هایِ کافر به سجده ی چرک

تا چهار وعده ات به شورش

به خیزشت از سه دو یک