گفتگو با مجله ی شهرگان
مشاهده: 819 تاریخ: ۱۳۹۹/۰۲/۲۶ دسته: مصاحبه ها
متن گفتگو با مجله ی شهرگان
سپاس از سردبیر محترم و جناب صادق امیری و استاد بزرگوار جناب رستمبگلو
رنج اولین خوراک برای تولد اشعار من است
با تبریک برای چاپ مجموعه‌ی جدیدتان “خانه‌ام جایی است میان پوست و استخوان” مهم‌ترین تفاوت در شعرهای این مجموعه با مجموعه‌ی شعر قبلی شما که باعث می‌شود تمایل زیادی به معرفی خودتان با آن مجموعه‌ی پیشین نداشته باشید چیست؟
با سلام و عرض ادب خدمت شما و مدیریت محترم مجله ادبی شهرگان و همکاران محترم شما ، و سپاس از تبریک و لطف شما
جهان شعر برای من شبیه جنینی ست که در مسیر رشد با مراقبت های ویژه ای همراه است و به نوعی تکامل جنینی ست که در مسیر رشد؛ همزمان که به تولدهای مقطعی می رسد؛ آبستن مسیری دیگر می شود، شعرهای مجموعه های پیشین مربوط به اشعار سالهای دورتری ست که جهان شعرهایم در مسیر تکامل های اولیه بود و آبستن تکامل های جدید، در مجموعه ی جدید با نام “خانه ام جایی است میان پوست و استخوان” با مدیریت محترم نشر صنوبر به چاپ رسید، با اشعاری رو به رو هستیم که حاصل دقیق تری از معنای رنج های اجتماعی در لایه های زبانی شاعر است، اشعار این مجموعه از منظر فرم و محتوا نسبت به دفتر پیشین در مسیر تکامل یافته تری قرار دارند و بی شک این دفتر از منظر من در قیاس با اشعار سال های آتی در مسیر اولیه ی رشد قرار خواهد گرفت، راهی که پایانی برای آن متصور نیستم.
چنانکه دکتر پورفریاد نیز در مقدمه‌ی مجموعه‌ی جدیدتان یادآور شده‌اند دو رویکرد مهم شما در این مجموعه مسائل و آلام اجتماعی و نیز زبان درگیری یا به قول دکتر پورفریاد زبان ورزی است، خود شما کدام یک را مقدم می‌دانید ؟ و کدام یک به واقع در شعرهای شما برجستگی بیشتری دارند؟
در مقدمه ی کتاب رویکردهایی که استاد پورفریاد بزرگوار اشاره فرموده اند این است که اشعار در این مجموعه بازتاب آلام اجتماعی همراه با زبان ورزی شاعر است، برای من رنج اولین خوراک تولد اشعار است و زبان اولین ابزار برای بیان آنهاست و هر دو در راستای هم حرکت می کنند و هر کدام به طور مستقل بر دیگری تقدم ندارد، بلکه هر دو سبب ساز تولد یک شعر هستند و اینکه برای من کدام یک برجستگی بیشتری دارند، هر دو به یک اندازه برای من برجسته هستند و برای برخی مخاطبان ممکن است زبان برجسته تر باشد و برای برخی مخاطبان آلام نهفته در آنها.
سپاس از سردبیر محترم و جناب صادق امیری و استاد بزرگوار جناب رستمبگلو
رنج اولین خوراک برای تولد اشعار من است
با تبریک برای چاپ مجموعه‌ی جدیدتان “خانه‌ام جایی است میان پوست و استخوان” مهم‌ترین تفاوت در شعرهای این مجموعه با مجموعه‌ی شعر قبلی شما که باعث می‌شود تمایل زیادی به معرفی خودتان با آن مجموعه‌ی پیشین نداشته باشید چیست؟
با سلام و عرض ادب خدمت شما و مدیریت محترم مجله ادبی شهرگان و همکاران محترم شما ، و سپاس از تبریک و لطف شما
جهان شعر برای من شبیه جنینی ست که در مسیر رشد با مراقبت های ویژه ای همراه است و به نوعی تکامل جنینی ست که در مسیر رشد؛ همزمان که به تولدهای مقطعی می رسد؛ آبستن مسیری دیگر می شود، شعرهای مجموعه های پیشین مربوط به اشعار سالهای دورتری ست که جهان شعرهایم در مسیر تکامل های اولیه بود و آبستن تکامل های جدید، در مجموعه ی جدید با نام “خانه ام جایی است میان پوست و استخوان” با مدیریت محترم نشر صنوبر به چاپ رسید، با اشعاری رو به رو هستیم که حاصل دقیق تری از معنای رنج های اجتماعی در لایه های زبانی شاعر است، اشعار این مجموعه از منظر فرم و محتوا نسبت به دفتر پیشین در مسیر تکامل یافته تری قرار دارند و بی شک این دفتر از منظر من در قیاس با اشعار سال های آتی در مسیر اولیه ی رشد قرار خواهد گرفت، راهی که پایانی برای آن متصور نیستم.
چنانکه دکتر پورفریاد نیز در مقدمه‌ی مجموعه‌ی جدیدتان یادآور شده‌اند دو رویکرد مهم شما در این مجموعه مسائل و آلام اجتماعی و نیز زبان درگیری یا به قول دکتر پورفریاد زبان ورزی است، خود شما کدام یک را مقدم می‌دانید ؟ و کدام یک به واقع در شعرهای شما برجستگی بیشتری دارند؟
در مقدمه ی کتاب رویکردهایی که استاد پورفریاد بزرگوار اشاره فرموده اند این است که اشعار در این مجموعه بازتاب آلام اجتماعی همراه با زبان ورزی شاعر است، برای من رنج اولین خوراک تولد اشعار است و زبان اولین ابزار برای بیان آنهاست و هر دو در راستای هم حرکت می کنند و هر کدام به طور مستقل بر دیگری تقدم ندارد، بلکه هر دو سبب ساز تولد یک شعر هستند و اینکه برای من کدام یک برجستگی بیشتری دارند، هر دو به یک اندازه برای من برجسته هستند و برای برخی مخاطبان ممکن است زبان برجسته تر باشد و برای برخی مخاطبان آلام نهفته در آنها.
گالری